26/10/07

todo un caracter


La jirafa y el inquietante misterio del calzado tuvieron la culpa de que olvidase mencionar que -por fin- el mayor de mis hermanos pequeños ya tiene 18 años. Le pregunté qué tal se sentía:

- Pues mira, no he notado el cambio. Yo pensaba que sí, pero nada de nada. Creía que me entraría como un cosquilleo en las manos, por eso de que ya puedo votar,... pero ni frío ni calor.

Es que es un chico de mente preclara, muy razonanador (porque razonable me suena excesivo). A los 17 era así (y no cree haber madurado):

- ¿Qué haces?
- Pensaba...
- ¿Me lo cuentas?
- Mamá siempre dice que no podemos hacer una piscina, ¿no?
- Sí.
- Bueno, Baloo [nuestro perro] ya no está... En realidad, podemos prescindir de esta parte del jardín [con baldosa y un pequeño muro de piedra en uno de sus costados]...
-¿?
- Sí... Mira... se me ha ocurrido que construyendo más muro allá y allá, luego lo inundamos, ¡y tenemos piscina!
- Ya.
- ¿Cómo lo ves? ¿Lo probamos?
- No lo probamos, pero puedes proponérselo a mamá.

¡Feliz cumpleaños, Ferdy!

4 comentarios:

Anónimo dijo...

Hola Mòmo;
Sóc en Nico.
Això també t'ho va eplicar a tu?? A mi m'ho va propsar un dia que no sabíem què fer, i va decidir que havíem d'inventar alguna cosa. Va voler inventar una piscina i em va propsar això mateix que dius tu. Curiós, no?

ERT dijo...

Era una bona idea... Tot i que en aquesta part del jardí no hi toca massa el sol.
I, escolta, què té a veure en Ferran amb la fotografia d'Ice Age?

mòmo dijo...

Era el mismo día, Nico. Eso demuestra que tenía toda la intención de llevarlo a cabo.

Enric, ¿no encuentras un asombroso parecido?

Ferran dijo...

Moltíssimes gràcies, Mònica, pel detall!

I perdó per llegir-ho tan tard...